Ο Δελφίν (Λατινικά: Delphinus, συντομογραφία: Del) είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο και είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Βρίσκεται στο Βόρειο Ημισφαίριο του ουρανού και είναι αμφιφανής στην Ελλάδα.
Συνορεύει με τους αστερισμούς Αλώπεκα, Βέλος, Αετό, Υδροχόο, Ιππάριον και Πήγασο. Οι δύο αρχαίες ελληνικές ονομασίες, Δελφίς και Δελφίν, μεταγράφηκαν στη λατινική ως Delphis και Delphin. Ο αστερισμός ίσως περιελάμβανε αρχικά και τους αστέρες του Ιππαρίου.
Στην αρχαία Ελλάδα ήταν επίσης γνωστός ως Ιερός Ιχθύς και υπήρξε το ουράνιο έμβλημα της φιλανθρωπίας, τόσο από τις κλασικές ιστορίες για το πρωτότυπό του, όσο και για την αφοσίωση των δελφινιών γενικά στα παιδιά τους. Το ουράνιο αυτό δελφίνι παριστάνει το είδος κήτους Delphinus delphis, συνηθισμένο στον Ατλαντικό και στη Μεσόγειο.
Ο Οβίδιος, που το χαρακτήρισε ως «clarum sidus», το προσωποποιούσε ως τη θαλάσσια θεά Αμφιτρίτη, επειδή το δελφίνι την έπεισε να παντρευτεί τον Ποσειδώνα, και για την εξυπηρέτηση αυτή, έγραψε ο Μανίλιος, «υψώθηκε απ' τις θάλασσες» για να γίνει «η δόξα των άστρων». Από τον μύθο αυτό, ο αστερισμός ήταν γνωστός και ως Persuasor Amphitrites, Neptunus και Triton. Ο Κικέρων το ονομάζει Curvus (καμπυλωτό), ένα επίθετο που δικαιολογημένα έχει αποδοθεί σε όλες τις απεικονίσεις του πλάσματος αυτού ανά τους αιώνες. Ο ελληνικός μύθος που του απέδιδε τη σωτηρία του Αρίωνα όταν ο κιθαρωδός βρέθηκε στη θάλασσα με το έγχορδό του κατά το ταξίδι του προς την Κόρινθο απαθανατίσθηκε με το όνομα «Μουσικόν ζώδιον». Αλλά το Musicum signum των Ρωμαίων μπορεί να προέρχεται από το αναφερόμενο από τον Οβίδιο ότι ο αστερισμός υποτίθεται πως περιείχε εννέα αστέρες, όσες ήταν και οι Μούσες. Παρόλα αυτά ο Πτολεμαίος του απέδιδε δέκα αστέρες, ο Αργκελάντερ 20 και ο Heis 31. Ο Πτολεμαίος αποδίδει στον Δελφίνα και σημαντική αστρολογική σημασία στην «Τετράβιβλο».
Δελφίνι
Όλες οι παρατηρήσεις έχουν γίνει με τηλεσκόπιο 10” , εκτός αν γίνεται άλλη αναφορά σε τηλεσκόπιο μικρότερης ή μεγαλύτερης διαμέτρου.
Οι κατάλογοι είναι γραμμένοι με το εξής σκεπτικό: Στην αρχή περιλαμβάνουν, επιλεκτικά, κάποια άστρα, που χαρακτηρίζουν τον αστερισμό ή είναι ενδιαφέροντα διπλά ή πολλαπλά. Αυτό γίνεται για να εξοικειωθεί ο παρατηρητής με τον αστερισμό και να ελέγξει τις συντεταγμένες στο τηλεσκόπιό του. Στην συνέχεια περιλαμβάνονται τα λαμπρότερα και διασημότερα αντικείμενα του αστερισμού. Τέλος ακολουθούν τα αμυδρότερα έως πολύ δύσκολα αντικείμενα για μεσαίους μέχρι πολύ έμπειρους παρατηρητές. Στο τέλος του καταλόγου γίνεται αναφορά σε αρκετά αντικείμενα, όχι τόσο διάσημα, αλλά που για τον γράφοντα έχουν και αυτά, μεγάλο ενδιαφέρον.
Να τονιστεί ότι κανείς κατάλογος δεν είναι πλήρης και ότι γίνεται προσπάθεια ν’ ανανεώνονται συνεχώς.
Καλές παρατηρήσεις Δημήτρης Μπαλάσης
